192 lat temu, 17 lutego 1826 roku papież Leon XII zatwierdził Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, jak też jego Konstytucje i Reguły.
 

Decyzja ta, która uświęciła oblacki sposób życia i była publicznym uznaniem w Kościele, została przyjęta z radością i wdzięcznością. Następnego dnia Eugeniusz de Mazenod pisał do o. Tempiera:
Wniosek, jaki powinniśmy wysnuć, moi drodzy przyjaciele i dobrzy bracia ... to przywiązać się do naszych Reguł sercem i duszą oraz z (większą) dokładnością praktykować to, co one nam zalecają. To nie jest błaha sprawa, to już nie zwyczajne przepisy, pobożne postanowienia: to są Reguły zatwierdzone przez Kościół po drobiazgowym badaniu ... Stały się one własnością Kościoła, który je przyjął.
Przez swoją słabość i szczupłą liczbę jesteśmy niczym płód poroniony, a przecież nasze istnienie w Kościele nie jest mniejsze niż sławnych organizmów, niż najświętszych stowarzyszeń. Poznajcie waszą godność i czuwajcie, aby nigdy nie przynieść ujmy swojej Matce ... Łaska będzie ją użyźniać, aby zrodziła wielką liczbę dzieci, jeśli będziemy wierni i jeśli nie ściągniemy na nią hańby bezpłodności przez naszą przewrotność. W imię Boże bądźmy święci. (Ecrits oblats, VII, s. 41)
 

W naszej świętokrzyskiej wspólnocie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w dzisiejszy, świąteczny poranek celebrowaliśmy uroczystą Eucharystię. Przewodniczył jej o. Krzysztof Jamrozy OMI, mistrz nowicjuszy. Okolicznościową homilię wygłosił o. Zygfryd Wiecha OMI, przełożony miejscowej wspólnoty oblackiej. Do wspólnej modlitwy dziękczynnej dołączyli uczestnicy rekolekcji powołaniowych na czele z o. Krzysztofem Jurewiczem OMI, dyrektorem sekretariatu powołań z Poznania.
 

O. Zygfryd w słowie skierowanym do zebranych na liturgii Mszy świętej mówił o „mocy z wysoka”, którą byli napełnieni Apostołowie – wybrani przez Jezusa uczniowie oraz pierwsi oblaci na czele z o. Eugeniuszem – założycielem Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Wskazał także na wielką wartość Reguły zakonnej, która dla oblatów na całym świecie jest księgą życia, Ewangelią, fundamentem i przypomina o wierności Bogu, Kościołowi i Zgromadzeniu. O. Wiecha zachęcał zebranych wokół Chrystusowego ołtarza w zakonnej kaplicy, do podjęcia na nowo z nowym zapałem i gorliwością całego dziedzictwa oblackiego i duchowości, które każą nam iść do współczesnego świata ze światłem Jezusowej Ewangelii i nieść je ubogim i potrzebującym żyjącym we współczesnym świecie, by z zapałem pierwszych oblatów nieść nadzieję i miłość Chrystusa ukrzyżowanego.
 

Podobnie jak wszyscy Oblaci na całym świecie także ojcowie i bracia zakonni ze Świętego Krzyża odnowili śluby zakonne oraz odmówili Akt Zawierzenia Zgromadzenia Maryi Niepokalanej.
 

„Wezwanie Jezusa Chrystusa, posłyszane w Kościele poprzez potrzeby zbawienia ludzi, jednoczy Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej". (K 1)