Posłannictwem zgromadzenia jest ukazywanie Chrystusa – głoszenie Dobrej Nowiny, zwłaszcza wśród ludzi najbardziej ubogich i opuszczonych. Stąd też hasłem naszej rodziny zakonnej są słowa zaczerpnięte z kart Ewangelii: Evangelizare pauperibus misit me (Ewangelizować ubogich posłał mnie Pan).

Jako wspólnota kapłanów oraz braci misjonarze oblaci idą za wskazaniem Ojca Założyciela i odpowiadają na najbardziej naglące potrzeby Kościoła. Starają się czynić wszystko, aby ludzie postępowali jak istoty rozumne (rozwijali swoje człowieczeństwo), potem – jak chrześcijanie, by wreszcie dopomóc im stać się świętymi. Swoje posługiwanie oblaci zawierzają opiece Maryi Niepokalanej, która jest wzorem i strażniczką ich konsekrowanego życia.

Wśród najważniejszych cech charyzmatu można wymienić poniższe hasła.

Nasze wezwanie

Misjonarzy oblatów Maryi Niepokalanej gromadzi w jedno wezwanie Jezusa Chrystusa, podjęte w Kościele i postrzegane poprzez pryzmat zbawczych potrzeb świata. Wzywa ono oblatów do pójścia za Nim i do udziału w Jego posłannictwie słowem i czynem.

Żyć Jezusem Chrystusem

Oblaci wybrani i „przeznaczeni do głoszenia Ewangelii Bożej” (Rz 1,1), idąc za Jezusem Chrystusem, porzucają wszystko. Współdziałając w dziele odkupienia, staramy się głębiej Go poznać, utożsamić się z Nim, pozwolić Mu sobą zawładnąć i naśladować Go całym życiem.

Pośród najbardziej opuszczonych

Oblaci Maryi Niepokalanej tworzą zgromadzenie misyjne. Ich naczelną służbą w Kościele jest ukazywanie Chrystusa i Jego królestwa najbardziej opuszczonym, niesienie Dobrej Nowiny ludom, które jeszcze jej nie przyjęły, i pomoc w odkrywaniu ich własnej wartości w świetle Ewangelii. Natomiast tam, gdzie Kościół już istnieje, oblaci kierują się do grup, z którymi ma on najmniej kontaktu.

Aby budzić wiarę

Misjonarze oblaci MN pragną czynić wszystko, co w ich mocy, aby wzbudzić i ożywić wiarę w tych, do których jesteśmy posłani, i aby pomóc im odkryć, kim jest Jezus Chrystus. Poprzez różne formy świadectwa i posługi odpowiadają oni na najbardziej naglące potrzeby Kościoła.

Z odwagą, pokorą i ufnością

Będąc bardzo blisko ludzi, oblaci pozostają zawsze uważni na aspiracje i wartości, którymi oni żyją. Nie lękają się jasnego przedkładania wymogów Ewangelii i odkrywania nowych dróg, tak aby orędzie zbawienia dotarło do wszystkich ludzi.

Radykalnie

W sposób radykalny oblaci pragną naśladować Jezusa Chrystusa czystego i ubogiego, który odkupił świat przez swoje posłuszeństwo. Dlatego – z daru Ojca – członkowie zgromadzenia wchodzą na drogę rad ewangelicznych.

Jedność życia

Jedność swego życia oblaci osiągają jedynie w Jezusie Chrystusie i przez Niego. Zróżnicowane posługi apostolskie i każdy akt życia oblackiego stanowią okazje do spotkania z Chrystusem, który przez oblatów oddaje się innym, a im samym – przez innych.

Jako nieustająca modlitwa

Misjonarze oblaci MN wielbią Pana zgodnie z różnymi natchnieniami Ducha Świętego: niosą przed Niego codzienny ciężar naszej troski o ludzi, do których są posłani (por. 2 Kor 11,28). Całe życie oblatów jest modlitwą o nadejście królestwa Bożego w nich i przez nich.

Wspólnota i posłannictwo

Posłannictwo misjonarze oblaci wypełniają we wspólnocie i przez wspólnotę, do której należą. Wspólnoty oblackie mają więc charakter apostolski. W miarę jak wzrasta między oblatami komunia umysłów i serc, dają oni świadectwo przed ludźmi, że Jezus wśród nich żyje i jednoczy po to, aby posyłać na przepowiadanie swego królestwa.

Z Maryją Niepokalaną

Patronką zgromadzenia jest Maryja Niepokalana. Otwarta na Ducha Świętego, jako pokorna służebnica całkowicie poświęciła samą siebie osobie i dziełu Zbawiciela. W Dziewicy zatroskanej o przyjęcie Chrystusa, aby dać Go światu, oblaci widzą wzór wiary Kościoła i własnej.