Twoja intencja mszalna została wysłana.

Wystąpił nieoczekiwany błąd formularza.
Proszę spróbować ponownie.

Wyszukiwarka

Święty

Krzyż

Założyciel

Strona główna » Oblaci » Założyciel

wielkość tekstu: A | A | A

Św. Eugeniusz de Mazenod (1782-1861) był postacią wybitną. Jego osoba i działalność wywarła niewątpliwie wpływ na historię Kościoła w porewolucyjnej Francji w sposób szczególny na wioski Prowansji, gdzie posługiwał jako młody kapłan, na diecezję marsylijską, której był biskupem i na cały Kościół Powszechny stając się także założycielem zgromadzenia zakonnego.

3 grudnia 1995 roku, w I Niedzielę Adwentu Ojciec Święty Jan Paweł II kanonizował Eugeniusza de Mazenoda i w wygłoszonej wówczas homilii powiedział: „Eugeniusz de Mazenod był człowiekiem Adwentu, człowiekiem oczekiwania na Przyjście Syna Człowieczego. Nie zadowalał się on jednak tylko oczekiwaniem na to Przyjście, lecz jako biskup i założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, całe swoje życie poświęcił przygotowywaniu tego Przyjścia. Intensywność tego oczekiwania miała u niego charakter heroiczności, to znaczy, w stopniu heroicznym była naznaczona wiarą, nadzieją i miłością apostolską. Eugeniusz de Mazenod był jednym z tych apostołów, którzy przygotowywali czasy nowożytne, nasze czasy”. Po kanonizacji, Jan Paweł II powiedział: „Cieszę się, że mogłem kanonizować Eugeniusza de Mazenoda. Chciałbym w moim życiu dokonać tego, czego on dokonał w swoich czasach. Jego relikwie postawiłem w mojej prywatnej kaplicy i wybrałem go na mego osobistego patrona w dziele nowej ewangelizacji”.

Biskup Marsylii i Założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej urodził się 1 sierpnia 1782 roku w Aix-en-Provence na południu Francji. Chociaż pochodził z rodziny szlacheckiej, nie miał bynajmniej beztroskiego dzieciństwa. Jako dziecko, z powodu wybuchu Rewolucji Francuskiej, w 1791 roku został zmuszony wraz z rodzicami do opuszczenia Francji. Przez 11 lat tułał się po terenie dzisiejszych Włoch. Rodzina politycznych uchodźców, jaką byli de Mazenodowie, wędrowała z jednego miasta Włoch do drugiego /Turyn, Wenecja, Neapol, Palermo/. W 1802 roku, Eugeniusz jako 20-letni młodzieniec powrócił do ojczystej Francji i był dogłębnie zaniepokojony katastrofalną sytuacją Kościoła we Francji; Kościoła wyśmianego, atakowanego i spustoszonego przez Rewolucję. W obliczu takiej sytuacji zaczyna angażować się na rzecz Kościoła lokalnego w Aix-en-Provence.

W pewien Wielki Piątek, najprawdopodobniej w 1807 roku przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego przeżył radykalne nawrócenie. Doświadczenie to wywarło znaczny wpływ na życie duchowe założyciela oblatów i określane jest jako „nawrócenie miłości”, polegające na dążeniu do zjednoczenia się z Chrystusem. Odkrył wtedy w sobie powołanie do kapłaństwa i wolę całkowitego poświęcenia się Bogu. Pomimo sprzeciwu swej matki, w wieku 26 lat wstąpił do seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu, a 21 grudnia 1811 w Amiens przyjął święcenia kapłańskie.

Po powrocie w rodzinne strony do Aix nie podjął zwyczajnej posługi duszpasterskiej w parafii, lecz swą kapłańską troską otoczył przede wszystkim najbardziej duchowo potrzebujących. Założył Stowarzyszenie Młodzieży Chrześcijańskiej, pracował apostolsko z najuboższymi, z ofiarami Rewolucji Francuskiej, m.in. opuszczonymi dziećmi, służącymi, robotnikami, a także jeńcami austriackimi. Mieszkańcom miast i wsi prowansalskich głosi Ewangelię, posługując się dialektem prowansalskim, a nie językiem francuskim, który dla ubogich był niezrozumiały. Ludzie prości garnęli się do niego, ale jego szeroka działalność i poświęcenie się dla ubogich budziły do niego niechęć zarówno szlachty, z której się wywodził, a nawet wielu okolicznych kapłanów.

Po pewnym czasie Eugeniusz zauważył, że sam nie jest w stanie prowadzić tak wielkiego dzieła odnowy. Zdołał skupić wokół siebie kapłanów gorliwych o zbawienie dusz i w 1816 roku założył stowarzyszenie księży pod nazwą Misjonarze Prowansji. Głosili oni kazania, rekolekcje i misje na terenie Prowansji. Stowarzyszenie to w 1826 roku zostało zatwierdzone przez papieża Leona XII jako Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi. Krótko potem, jeszcze za życia założyciela, w 1841 roku oblaci wyjechali do pracy misyjnej poza granice Francji. Najpierw były to Północna Kanada, (gdzie do dzisiaj pracują m. in wśród Indian i Eskimosów), a następnie Stany Zjednoczone, Cejlon (Sri Lanka) i Południowa Afryka. W 1832 roku Eugeniusz został mianowany biskupem pomocniczym Marsylii, 5 lat później jej ordynariuszem.

Św. Eugeniusz był człowiekiem, który pasjonująco ukochał Chrystusa i w odpowiedzi na potrzeby Kościoła był gotów podjąć się każdej formy apostolstwa. Często można było spotkać biskupa Eugeniusza, jak piechotą udawał się do chorych lub rozmawiał z przekupkami na rybnym targowisku. Równie często, gdy nie wiedziano, gdzie się podziewa, szukano go w kościołach Marsylii, w których zwykł się modlić.

Pośród tej apostolskiej aktywności Eugeniusz był równocześnie wyróżniającym się pasterzem Kościoła marsylijskiego. Starał się o właściwe przygotowanie swoich kapłanów do przyszłej ich pracy, zakładał nowe parafie, wybudował katedrę i górujący nad miastem kościół-sanktuarium Notre-Dame de la Garde. Wskazywał kapłanom na potrzebę świętości życia, sprowadził na teren diecezji szereg zgromadzeń zakonnych, a braciom w biskupstwie przewodził w popieraniu słusznych praw Biskupa Rzymu. Urósł w ten sposób do rangi znaczącej postaci w Kościele francuskim owego czasu. W 1856 roku Napoleon III mianował go senatorem, a w chwili śmierci był on najstarszym biskupem Francji.

Eugeniusz de Mazenod zmarł w Marsylii, 21 maja 1861 roku, w wieku 79 lat. W ostatnich chwilach życia, pełen pokoju, otoczony rzeszą oblatów, modlił się. Do oblatów powiedział między innymi: „Umieram szczęśliwy, bo dobry Bóg raczył mnie wybrać, aby utworzyć w Kościele Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej”. Zostawił też swój duchowy testament dla członków założonego przez siebie Zgromadzenia: „Praktykujcie między sobą miłość, miłość, miłość, a na zewnątrz gorliwość o zbawienie dusz”. Heroiczność jego miłości i gorliwości o zbawienie dusz została potwierdzona przez Kościół. Beatyfikowany został przez papieża Pawła VI w niedzielę misyjną 19 października 1975 roku, a 3 grudnia 1995 roku został kanonizowany przez Jana Pawła II.

Prośba o modlitwę

Ogłoszenia duszpasterskie

Intencje mszalne

Księga gości

0

LICZBA OBLATÓW POLSKIEJ PROWINCJI

0

LICZBA OBLACKICH PLACÓWEK W POLSCE

Czy wiesz, że...

Co w trawie piszczy

strona głównaaktualnościSanktuariumNowicjatOblaciKontaktProjektyPolityka prywatności
Święty Krzyż - Klasztor Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Pasja
tworzenia

osób online: 4

Polityka prywatności Kanały RSS Mapa serwisu
SYSTEM ALP VISUAL PLUS | ALPANET.PL

WYSYŁANIE I ODBIÓR POCZTY

ZARZĄDZANIE POCZTĄ

ZARZĄDZANIE SERWISEM

STATYSTYKI ODWIEDZIN

KONTAKT

ul. Święty Krzyż 1
26-006 Nowa Słupia
NIP: 661 165 88 90
REGON: 040002752
Numer konta bankowego:
71 1240 1372 1111 0010 2122 5384

Telefony i adresy e-mail:
tel. 41 317 82 78
tel. 41 317 70 21
tel. +48 784 718 580
e-mail: infoswkrzyz@gmail.com
e-mail: admstr@swietykrzyz.pl

Poleć stronę
Wypełnij formularz polecający nasz serwis WWW
Formularz zapytaniowy
Wypełnij formularz kontaktowy
Facebook
Opinie
Dodaj wpis
Zobacz wpisy
Prośba o modlitwę
Dodaj prośbę o modlitwę
Zobacz wpisy

Twoja przeglądarka internetowa, bądź system operacyjny, nie wspierają lektora w podanej wersji językowej.