W liturgiczne Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła misjonarze oblaci obchodzą kolejną rocznicę założenia swojej rodziny zakonnej. 25 stycznia 1816 r. młody, 34 letni kapłan Eugeniusz de Mazenod zamieszkał ze swymi pierwszymi towarzyszami w pokarmelitańskim klasztorze w Aix na południu Francji zapoczątkowując tym samym działalność wspólnoty misjonarskiej. W 207 rocznicę tych wydarzeń w świętokrzyskiej bazylice miała miejsce uroczysta Msza św., której przewodniczył mistrz nowicjuszy, o. Krzysztof Jamrozy OMI. W homilii powiedział m.in.: Dzisiaj dziękujemy Bogu za naszego założyciela, św. Eugeniusza de Mazenoda, na naszych pierwszych ojców, za charyzmat uznany i przyjęty przez Kościół, którego aktualność potwierdziła chociażby zakończona trzy miesiące temu kapituła generalna. Do jej uczestników, a zarazem do wszystkich oblatów papież Franciszek zwrócił się w słowach: „Zdecydowaliście się być pielgrzymami, aby odkryć na nowo i przeżywać swój stan jako wędrowcy w tym świecie, obok mężczyzn i kobiet, ubogich i najmniejszych na ziemi, do których Pan was posyła, abyście głosili Jego Królestwo. Wasz Założyciel był również wędrowcem, kiedy to wraz z pierwszymi towarzyszami wędrował po wioskach rodzinnej Prowansji, głosząc misje ludowe i przywracając do wiary ubogich. Pielgrzymi i wędrowcy, zawsze gotowi do drogi, jak Jezus ze swoimi uczniami w Ewangelii. Jako zgromadzenie misyjne służycie Kościołowi w 70 krajach świata. Temu Kościołowi, który Założyciel nauczył was kochać jak matkę, ofiarujecie swój misyjny zapał i swoje życie. Idąc tą drogą z miłością i wiernością, wy, drodzy bracia, oddajecie Kościołowi wielką przysługę.” Niech zatem te pokrzepiające słowa i świętowanie kolejnej rocznicy powstania naszego Zgromadzenia będzie dla nas, oblatów, odnowieniem misyjnego zapału i gotowości wyruszania w drogę wraz z Chrystusem ku ludziom spragnionym nadziei i Dobrej Nowiny, a dla nas wszystkich, siostry i bracia, niech Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła będzie przypomnieniem, że na drogach naszego życia nie jesteśmy sami, że towarzyszy nam dyskretna i miłująca obecność Zbawiciela, któremu zależy na nas, jakkolwiek te nasze drogi byłyby kręte i pogmatwane.