W tym roku tradycyjnie pasterkę na Świętym Krzyżu poprzedziły jasełka w wykonaniu nowicjuszy. Punktualnie o 24.00 rozpoczęła się Pasterka, której przeowdniczył i Słowo Boże wygłosił Superior o. Marian Puchała OMI. Oto treść jego homilii:

   „Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel”  Ps. 96, 1/

   Drodzy chrześcijanie – katolicy, wyznawcy Jezusa Chrystusa, Zbawiciela świata.                                 Drodzy pielgrzymi i goście.

   Usłyszeliśmy przed chwilą w Ewangelii Mateusza Rodowód Jezusa Chrystusa, obiecanego Mesjasza i jego narodziny w Betlejem, z Dziewicy Maryi.

   Co nam mówi ta litania imion, poprzedników Jezusa. Ewangelista w ten sposób wyraża jedność i  kontynuację historii zbawienia, historii ludu obietnicy, historii ludu wybranego. Mateusz wywodzi pochodzenie Jezusa od Abrahama i Dawida, od obietnicy danej Abrahamowi, że będzie Ojcem wielu narodów, że w nim będą błogosławione wszystkie ludy ziemi.  Ten rodowód Ewangelista dzieli na trzy wielkie etapy, sugestywnie i symetrycznie, typowo po semicku. Od Abrahama do Dawida 14 pokoleń, od Dawida do niewoli babilońskiej 14 pokoleń, od niewoli babilońskiej do Chrystusa 14 pokoleń. Chrystus jest ostatnim ogniwem i szczytem tej historii. Już od pierwszych słów Rodowodu Jezus ukazuje się jako obiecany i zapowiedziany Mesjasz, który będzie pochodził z rodu Dawidowego, rodu królewskiego, z którym Bóg związał nadzieje mesjańskie.

   W tym spisie potomków linii męskiej, występują również 4 niewiasty: Tamar, Rachab, Rut i żona Uriasza – Batszeba. Rzecz jednak znamienna, że niewiasty te nie należą do wielkich i świętych matek Izraela. Każda z nich posiada jakąś plamę na swym charakterze, czy to z racji pochodzenia, czy swego postępowania. Nie były święte, były grzesznymi cudzołożnicami.

   Dlaczego zatem Ewangelista wspomina te niewiasty, co chce nam przez to powiedzieć ?. Że Bóg może realizować swoje plany, swoje obietnice nawet przez tych, którzy bardzo zgrzeszyli. Dawid również był grzesznikiem. Chrystus jako obiecany Zbawiciel bierze na siebie grzechy i słabości ludzkie. On zbawi swój lud od jego grzechów. Jest bowiem Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata. On, który nie miał grzechu gładzi grzechy świata przez swoją mękę i śmierć na krzyżu. Rachab i Rut, które należą do ludów pogańskich, mówią nam o tym, że dla świata pogańskiego Jezus jest także obiecanym Mesjaszem , Zbawicielem.

   Pokłon Trzech Króli, pokłon Mędrców pogańskich również to potwierdza, że Jezus jest posłany do wszystkich narodów. „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” – mówi apostoł Piotr ogarnięty Duchem Świętym w Dziejach Apostolskich. /Dz 4, 12/. Tylko Jezus jest Zbawicielem, tylko Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Nie ma podobnego przykładu w żadnej innej religii. W  historii Jezusa – Mesjasza wypełniły się zapowiedzi i obietnice proroków. Z przyjściem Jezusa wypełnił się czas.

   Święta Bożego Narodzenia, fakt narodzenia małego Jezusa w Betlejem przypomina nam o tej historii, o wielkiej miłości Boga do człowieka, o wyniesieniu i godności każdego człowieka.

   I chociaż obecna rzeczywistość naszego czasu nieco przysłania nam tę radość Bożego Narodzenia, to jednak, jak mówi Papież Franciszek nie popadajmy w zwątpienie. Nawet jeśli zdarzenia naszego życia są tragiczne i czujemy się wepchnięci w tunel cierpienia, niesprawiedliwości i wojny, jesteśmy wezwani do zachowania serc otwartych na nadzieję, ufni Bogu, który przychodzi na świat, który się dziś uobecnia, który towarzyszy nam z czułością, podtrzymuje nas w naszym znużeniu, a przede wszystkim wyznacza nam drogę.                                                 Bo On jest Drogą, Prawdą i Życiem.

Jako życzenia niech posłużą nam słowa prastarej kolędy „Bóg się rodzi”;

   „Podnieś rękę, Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą!

W dobrych radach, w dobrym bycie. Wspieraj jej siłę swą siłą”