Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej posługujący w Polsce przeżywają jubileusz 100. lat obecności nad Wisłą. Od 1936 roku są także kustoszami sanktuarium relikwii Drzewa Krzyża Świętego. Właśnie w tych dniach przypada 84. rocznica związana z pierwszym odpustem ku czci Znalezienia Krzyża, który zorganizowali po przejęciu sanktuarium.

W najbliższą niedzielę, 10. maja br.; mija 84. lata, gdy pierwsza wspólnota Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na pamiątkę objęcia posługi duszpasterskiej na Świętym Krzyżu i na zakończenie tygodniowego odpustu ku czci Znalezienia Krzyża, który zorganizowali w dniach 3-10 maja 1936r., wznieśli na rumowisku skalnym od strony wschodniej krzyż, wyciosany z jodły „największej, którą mogliśmy znaleźć” – tak pisali w ogłoszeniach duszpasterskich nasi współbracia ponad osiem dekad temu.

Wielki Odpust „Znalezienia Krzyża Świętego” rozpoczął się w niedzielę 3 maja 1936r. Relikwia była wystawiona na ołtarzu od samego rana aż do zakończenia nabożeństwa popołudniowego. Po każdym nabożeństwie wierni całowali relikwię. Przez cały tydzień odpustu, każdego dnia były celebrowane 4 Msze święte: 6.00; 7.00; 8.00 i 10.00 – z kazaniem, zaś o godzinie 15.00 miało miejsce nabożeństwo majowe. Spowiedzi świętej ojcowie słuchali od godziny 6.00.

W uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika, patrona Polski tj. 8 maja, rozpoczęły się prace związane z ustawieniem krzyża pamiątkowego. Tak oto czytamy o tym wydarzeniu w zapiskach rektora kościoła: „będzie to niezawodnie największy krzyż w całej naszej Polsce. Ma on przypomnieć następnym pokoleniom i wszystkim przechodniom co Pan Jezus na nim cierpiał i potwierdzić zarazem, że to Góra świętokrzyska, na której wznosi się to godło Zbawienia”.

Jak czytamy w „Księdze Ogłoszeń  Ojców – Misjonarzy – Oblatów, M.N. za rok 1936”: w dniu zakończenia odpustu ku czci Znalezienia Krzyża, suma odpustowa została poprzedzona procesją z Najświętszym Sakramentem. Po zakończeniu Mszy świętej powrócono do kościoła, by znów w procesji wyruszyć tym razem pod krzyż jodłowy, by dokonać jego poświęcenia, nałożyć odpusty i wysłuchać kazania.

Zaś z Kroniki Św. Krzyża za rok 1936 dowiadujemy się, iż w pniu krzyża, który stanął na grzbiecie skały świętokrzyskiej umieszczono dokument oraz dokładny spis dawniejszych rektorów na Świętym Krzyżu. Poniżej treść wspomnianego dokumentu z oryginalną pisownią:

„Działo się na Świętym Krzyżu, w niedzielę dnia 10 maja 1936 roku, kiedy na Stolicy Apostolskiej zasiadał Jego Świętobliwość Papież PIUS XI, Prymasem zaś Polski był Jego Eminencja ks. Kardynał Dr. AUGUST HLOND, a Prezydentem Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej Dr. IGNACY MOŚCICKI, Administratorem Apostolskim Diecezji Sandomierskiej Najprzewielebniejszy Ks. Prałat ANTONI KASPRZYCKI, a sufraganem Diecezji Jego Ekscelencja Ks. Biskup PAWEŁ KUBICKI, Dziekanem i proboszczem parafii Słupia Nowa ks. Kanonik RAJMUND MATEUSZCZYK, a wikariuszem Jego Ks. Stanisław Warchoł, stróżami zaś prastarej Świątyni Benedyktyńskiej wraz z najcenniejszym skarbem prawdziwego DRZEWA świętego Krzyża byli od 15 stycznia 1936 roku Ojcowie Misjonarze – Oblaci Marji Niepokalanej /Księża Jan Kulawy – delegat, Piotr Purgoł, Antoni Potoczny i Brat Antoni Adamski/,

KRZYŻ TEN

fundowany przez Księdza Prałata Dra Stefana ŚWIETLICKIEGO, proboszcza parafji Wierzbnik, wzięty z lasów Puszczy – Jodłowej na Świętym Krzyżu, o wysokości 20-stu metrów i przeciętnej średnicy 70-ciu centymetrów, wykonany i postawiony w piątek, dnia 8-go maja 1936 roku, pod kierownictwem Pana Filipa Tarasiuka z Terespola n/Bugiem, poświęcono na uroczystym zakończeniu i na pamiątkę Pierwszego Wielkiego Odpustu ośmiodniowego /od 3-go do 10-go maja/, prowadzonego przez wyżej wymienionych Ojców Oblatów przy olbrzymim udziale pątników z okolicznych parafij.

                                  Ks. Dr. Stefan Świetlicki                                             Ks. J.Kulawy, Deleg.OMI.                  

    Szamb.Pap.Prob. z Wierzbnika                                        Ks. Piotr Purgoł, OMI

Ks. Dr. Piotrowicz, prob.par. Ptkanów                                         Ks. Antoni Potoczny, OMI

Natomiast w dniu zakończenia tygodniowego odpustu, 10 maja 1936r., kustosze sanktuarium świętokrzyskiego dziękowali Bogu i ludziom:

- „Pierwsza nasza myśl w tym dniu tak uroczystym wznosi się ku Bogu Najwyższemu, by Mu podziękować za łaskawą pomoc w przygotowaniu i przeprowadzeniu naszego Wielkiego Odpustu. Zesłał nam takie ciepło i taką pogodę, jakiejśmy się nawet nie spodziewali. Codziennie witaliśmy tłumy pątników z różnych parafji, często nawet ze swoim Ks. Proboszczem na czele”.

A kronikarz opisując to wydarzenie zanotował:

- „Po sumie udaliśmy się pod przewodnictwem Ks. Prałata w procesji do Krzyża, który poświecił o. Jan, wygłosiwszy też kazanie ze szczytu skały. Olbrzymie tłumy ludu obległy całą górę i część łąki – wiernych mogło być ok. 10.000. Pogoda prześliczna. W pień krzyża wpuszczono dokument z opisem okoliczności dnia – i zacementowano oraz zawieszono tabliczkę z odpustami. Uroczystość udała się ponad wszelkie spodziewanie pod każdym względem. Nie mniej też dopisała pogoda”.

Obecnie, stojący krzyż, wyciosany jest z modrzewia i jest już piątym z kolei. Widnieją na nim daty, które przypominają, w jakich latach był wymieniany: 1957, 1965, 1987, 2012. Ostatnia data, to rok kiedy świętowaliśmy 75. lecie posługi oblackiej w sanktuarium na Świętym Krzyżu.

Wtedy, 8 lat temu obróbki i ciosania 18. metrowego modrzewia podjął się pan Krzysztof Bonar z Jeleniowa k. Nowej Słupi. Jego pracownicy Marek Danielski i Mariusz Kończak pracowali nad jego obróbką. Ofiarodawcą modrzewia jest Nadleśnictwo Łagów. Krzyż został pobłogosławiony przez J. E. Ks. Biskupa Krzysztofa Nitkiewicza w Wielki Piątek na zakończenie Drogi Krzyżowej.

Właśnie znak krzyża, nieprzerwanie od 8 maja 1936r. wszystkim pielgrzymom i turystom głosi chwałę i moc Krzyża Świętego, na którym umarł Jezus Chrystus oraz jest  znakiem Miłosierdzia Bożego.

(o. DM OMI)