8 grudnia, Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, Patronki Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, stał się okazją do świętowania w gronie oblackim, ale również w towarzystwie przyjaciół i dobrodziejów Świętego Krzyża.

„Patronką Zgromadzenia jest Maryja Niepokalana. Otwarta na Ducha Świętego, jako pokorna służebnica całkowicie poświęciła samą siebie osobie i dziełu Zbawiciela. W Dziewicy zatroskanej o przyjęcie Chrystusa, aby dać Go światu, dla którego jest On nadzieją, oblaci widzą wzór wiary Kościoła i własnej”. (Konstytucje i Reguły, 10)

Eucharystii, sprawowanej w Bazylice o godz. 18.00, przewodniczył o. Marian Puchała OMI, superior świętokrzyskiej wspólnoty. We wprowadzeniu powiedział: „Cieszymy się, że to oblackie święto możemy przeżywać wspólnie z Wami, naszymi wypróbowanymi Przyjaciółmi, którzy dzielicie z nami radości i troski, którzy jesteście współwykonawcami naszych starań, marzeń i planów względem Świętego Krzyża.  To tysiącletnie sanktuarium tak bardzo zasłużone dla religii, tradycji, kultury polskiej i ogólnoeuropejskiej wymaga nieustannej troski o swoje istnienie i przetrwanie”.

Msza św. była też okazją do dziękczynienia za dobro, które dzieje się na Świętym Krzyżu. „Dziękujemy Wam za zrozumienie tego wielkiego dziedzictwa, ale i dużego wyzwania dla jego rozwoju. Dziękujemy za długi proces rewitalizacji i integracji opactwa, i ufamy, że przy Waszej pomocy doprowadzimy to dzieło do końca, by nadal było ono żywym świadectwem wiary, wielkim świadkiem dziejów Polski i świata, skarbem materialnym i duchowym chrześcijaństwa, by było otwarte i dostępne dla wszystkich, by nadal pełniło rolę kulturotwórczą, edukacyjną i sakralną dla następnych pokoleń” – dodał o. Puchała.

Na zakończenie Mszy św. ponowiono akt zawierzenia naszego Zgromadzenia Maryi Niepokalanej.

W dzisiejsze święto patronalne naszej zakonnej rodziny, pragniemy Wszystkich naszych Przyjaciół i ludzi dobrej woli prosić o modlitwę w naszej intencji, byśmy umieli zawsze zdawać sprawę z miłości, która jest w nas, ufać w dobroć człowieka, w miłość Boga. By każdy oblat umiał budować świat od wewnątrz, w głębi ciszy i modlitwy, w świetle wiecznej lampki przypominającej o eucharystycznej obecności Jezusa, w radości, miłości braterskiej, w niezrównanej mocy krzyża ciągle odkrywając w sobie moc Bożego Ducha, tak jak czynił to w swoim życiu św. Eugeniusz de Mazenod zawierzając i powierzając siebie Maryi Niepokalanej.