Twoja intencja mszalna została wysłana.

Wystąpił nieoczekiwany błąd formularza.
Proszę spróbować ponownie.

Wyszukiwarka

Święty

Krzyż

ADWENT A.D. 2013

Strona główna » Aktualności » ADWENT A.D. 2013

wielkość tekstu: A | A | A

W sobotni wieczór w bazylice świętokrzyskiej pod przewodnictwem O. Krzysztofa Jurewicza OMI celebrowaliśmy pierwsze nieszpory I Niedzieli Adwentu. Podczas wspólnej modlitwy zostały pobłogosławione wieńce adwentowe, świeca roratnia oraz opłatki na stół wigilijny. Natomiast I Niedzielą Adwentu rozpoczęliśmy nowy rok liturgiczny i duszpasterski, który w Kościele Polskim będziemy przeżywać pod hasłem: "W imię Syna Bożego".  Pasterze Kościoła w Polsce zachęcają nas w swoim liście, który był odczytywany w Kościołach: Rok pracy duszpasterskiej, który rozpoczynamy dzisiejszą niedzielą, przeżywać będziemy pod hasłem: „Wierzę w Syna Bożego”. „Wierzymy i wyznajemy, że Jezus z Nazaretu, (…) jest odwiecznym Synem Bożym, który stał się człowiekiem” (KKK 423). Wyznanie to jest fundamentem naszej wiary. Wierzymy Jezusowi, gdy przyjmujemy Jego Słowo i spotykamy się z Nim w sakramentach. Wierzymy w Jezusa, gdy przyjmujemy Go osobiście w naszym życiu, w naszych rodzinach i w naszych środowiskach. Pozwólmy Mu przemawiać do naszych serc i budzić w nich tęsknotę za tym, co prawdziwe, dobre i piękne. A zatem pozwólmy Mu, by nas prowadził drogą życia.

Zapraszamy zatem do wspólnego adwentowego czuwania. Do wspólnej modlitwy podczas Mszy Świętych roratnich, które w naszej świętokrzyskiej bazylice bedziemy celebrować w poniedziałki, środy, piątki i soboty o godz. 17.00.


Adwent (łac. adventus – przyjście) – w kościołach chrześcijańskich okres trwający od I nieszporów PIERWSZEJ NIEDZIELI ADWENTU do 24 grudnia, okres przypominający oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Jednocześnie jest to czas poprzedzający pamiątkę pierwszego przyjścia – wcielenia, znanego pod nazwą narodzin Chrystusa.

Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe. W okresie adwentu kapłan zakłada do Mszy świętej ornat w kolorze fioletowym, symbolizującym czas pokuty i przygotowania się do jednego z najważniejszych świąt, czas pojednania z Bogiem i ludźmi. Adwent to także czas, w którym katolicy mają uświadomić sobie, że oczekują na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na końcu czasów.
Wieniec adwentowy – wieniec, stanowiący formę ludowej pobożności, wykonany z gałązek drzewa iglastego z czterema świecami, które zapala się kolejno w każdą niedzielę adwentu.

Historia wieńca sięga roku 1839, kiedy to nauczyciel i ewangelicki pastor ks. Johann Hinrich Wichern prowadzący w Hamburgu szkołę-przytułek dla sierot w I niedzielę adwentu we wspomnianym roku 1839 razem z wychowankami wykonał koło o średnicy 2 m i umieścił na nim 24 świece.  Aby stworzyć atmosferę wyciszenia i nastroju, podczas codziennej modlitwy i wspólnego  śpiewu, wychowankowie w okresie trwania Adwentu zapalali kolejną świecę (24), każdego dnia aż do dnia Wigilii.  Zwyczaj ten był kontynuowany do 1860 roku, w którym to zastosowano już tylko cztery świece symbolizujące 4 niedziele adwentowe zaś drewniane koło ozdobiono gałązkami jodły. W późniejszym czasie  pomysł  ks. Wicherna został rozpowszechniony i trwa do dnia dzisiejszego w formie plecionych wieńców z 4 świecami na obwodzie.  Świece zapalane są kolejno w niedziele adwentowe w kolejności od I do IV. W latach 20. XX w. zwyczaj przyjął się wśród katolików. Wieniec adwentowy pojawił się na terenach dzisiejszej Polski w 1925 roku. Najpierw zadomowił się we Wrocławiu.

Zazwyczaj wieńce adwentowe umieszcza się na zwisających wstążkach pod sufitem w kościołach, bądź ustawia na widocznym miejscu, np. w pobliżu ołtarza. Niektóre rodziny małe wieńce adwentowe ustawiają także w swoich domach.  Światło świec  oznacza nadzieję zaś zieleń wieńca stanowi symbol trwającego życia. Natomiast kształt kręgu symbolizuje wieczność Boga, który nie ma początku ani końca, oraz wieczność życia Chrystusa. Całościowo wieniec adwentowy jest symbolem oczekującego w miłości i radości ludu Bożego.

Roraty, Msza roratnia – pierwsza msza o wschodzie słońca w okresie adwentu. Jest to msza wotywna do Najświętszej Maryi Panny. Nazwa mszy pochodzi od jej introitu, który zaczyna się od słów „rorate cæli de super” („spuśćcie rosę niebiosa”). Charakterystycznym elementem Rorat jest zapalanie specjalnej świecy ozdobionej białą wstęgą. Świeca ta (roratka) umieszczana jest w pobliżu ołtarza jedynie w Adwencie. Symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę. Współcześnie z uwagi na udział dzieci i młodzieży Roraty odprawia się często wieczorem. W niektórych parafiach dzieci przychodzą na msze roratnie z zaświeconymi lampionami. Dawniej msza bywała odprawiana codziennie, również poza okresem adwentu. Jak silna była tradycja mszy roratniej w dawnej Polsce, świadczyć może kapela rorantystów na Wawelu.

Roratka (świeca roratnia) - jest to świeca zapalana w kościele podczas Mszy św. roratniej. Zwykle przewiązana jest ona białą wstążką. Symbolizuje ona Maryję Niepokalaną, która jest Jutrzenką, która przyniosła światu Chrystusa – Słońce, które nie zna zachodu.

Niedziela Gaudete  – w Kościele katolickim inna nazwa III niedzieli adwentu. W tym dniu kapłan może włożyć szaty liturgiczne koloru różowego, mające oznaczać radość z przyjścia Chrystusa i daru odkupienia. III Niedziela jest więc "Niedzielą radości".Określenie niedzieli pochodzi z jej introitu: "Gaudete in Domino semper:

Opłatek wigilijny - (z łac. oblatum – "dar ofiarny") – bardzo cienki biały płatek chlebowy, przaśny (czyli niekwaszony i niesolony), wypiekany z białej mąki i wody bez dodatku drożdży, którym dzielą się chrześcijanie, zgromadzeni przy stole wigilijnym, składając sobie życzenia.

Nie jest to zwyczaj wyłącznie polski, spotykany też na Słowacji Litwie, Ukrainie, w Czechach i we Włoszech. Zwyczaj łamania cienkiego opłatka z mąki pszennej i wody pojawił się w Polsce pod koniec XVIII w. i tutaj przetrwał. Szczególnego znaczenia nabierał w niektórych okresach historycznych, np. podczas zaborów.

 

Opłatek wigilijny jest symbolem pojednania i przebaczenia, znakiem przyjaźni i miłości. Dzielenie się nim na początku wieczerzy wigilijnej wyraża chęć bycia razem, bo przecież ludzie skłóceni nie zasiadają do wspólnego stołu. Ma swoją symbolikę w wymiarze nie tylko duchowym: sama materia opłatka: "chleb", podkreśla również doczesny charakter życzeń. W podtekście tego życzenia jest nawiązanie do modlitwy Ojcze Nasz: oby nam go nie zabrakło (chleba naszego powszedniego...). Symbolika chleba ma jeszcze inny wymiar: należy być jak chleb dobrym i jak chleb podzielnym.
 

Choinka - najstarsze informacje o drzewku przyozdabianym na Boże Narodzenie pochodzą z XV-i XVI-wiecznych kazań kościelnych. W tamtych czasach mieszkańcy Alzacji ustawiali w domach drzewka iglaste i przyozdabiali je naturalnymi ozdobami (jabłuszkami, ciasteczkami czy ozdobami z papieru). Takie zwyczaje były często krytykowane przez kościół, który uważał, że są to obrzędy pogańskie. Mimo tego zwyczaj ubierania drzewka w czasie Świąt Bożego Narodzenia zyskiwał na popularności. Zwyczaj ubierania choinki (zwykle dopiero w dzień Wigilii) szybko rozpowszechnił się w całej Europie.

W Polsce jednak pojawiła się dość późno, bo dopiero w XIX wieku. Tradycję bożonarodzeniowego drzewka „zawdzięczamy” kolonistom niemieckim, którzy pojawili się u nas w podczas zaborów. Początkowo choinkę można było spotkać głównie u warszawskiego mieszczaństwa. Stamtąd zwyczaj przeniósł się do domów polskiej szlachty i magnaterii. Co lubili przystrajać Polacy? Drzewkiem była najczęściej jodła, którą gospodarz przynosił w wigilijny ranek.  O choince mówiono, że jest „ukradziona” innemu światu, bowiem za taki uważano las i miała przynieść „złodziejowi” szczęście.Na wsi choinki pojawiły się dopiero w okresie międzywojennym (Polska południowa i centralna).

Szopka bożonarodzeniowa – najczęściej makieta przedstawiająca wnętrze stajni betlejemskiej w noc, podczas której narodził się Jezus Chrystus. Szopka bywa wykonywana jako miniatura, a także jako konstrukcja rzeczywistej wielkości.

Może mieć ona formę jaskini lub groty, ale najczęściej przedstawiona jest w formie stajenki. W każdej szopce znajduje się mały Jezus, Maria oraz Józef. Najczęściej elementem szopki są także postaci Trzech Mędrców, pasterzy, a także bydło i owce, Gwiazda Betlejemska, anioły.

Tak zwana "żywa szopka", to wykonana w naturalnej skali konstrukcja, w której zamiast figur owiec i bydła znajdują się żywe zwierzęta. Zdarza się także, że postacie ludzkie są grane przez żywe osoby. Pierwszą taką scenę zaaranżował św. Franciszek w 1223 roku w Greccio.

 

01

GRU

2013

2847

razy

czytano

swietykrzyz.pl

Prośba o modlitwę

Ogłoszenia duszpasterskie

Intencje mszalne

Księga gości

0

LICZBA OBLATÓW POLSKIEJ PROWINCJI

0

LICZBA OBLACKICH PLACÓWEK W POLSCE

Czy wiesz, że...

Co w trawie piszczy

strona głównaaktualnościSanktuariumNowicjatOblaciKontaktProjektyPolityka prywatności
Święty Krzyż - Klasztor Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Pasja
tworzenia

osób online: 8

Polityka prywatności Kanały RSS Mapa serwisu
SYSTEM ALP VISUAL PLUS | ALPANET.PL

WYSYŁANIE I ODBIÓR POCZTY

ZARZĄDZANIE POCZTĄ

ZARZĄDZANIE SERWISEM

STATYSTYKI ODWIEDZIN

KONTAKT

ul. Święty Krzyż 1
26-006 Nowa Słupia
NIP: 661 165 88 90
REGON: 040002752
Numer konta bankowego:
71 1240 1372 1111 0010 2122 5384

Telefony i adresy e-mail:
tel. 41 317 82 78
tel. 41 317 70 21
tel. +48 784 718 580
e-mail: infoswkrzyz@gmail.com
e-mail: admstr@swietykrzyz.pl

Poleć stronę
Wypełnij formularz polecający nasz serwis WWW
Formularz zapytaniowy
Wypełnij formularz kontaktowy
Facebook
Opinie
Dodaj wpis
Zobacz wpisy
Prośba o modlitwę
Dodaj prośbę o modlitwę
Zobacz wpisy

Twoja przeglądarka internetowa, bądź system operacyjny, nie wspierają lektora w podanej wersji językowej.