Wieczorem o godz. 18.00 została odprawiona msza św. w bazylice świętokrzyskiej z okazji 197. rocznicy zatwierdzenia Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej i jego Konstytucji i Reguł przez papieża Leona XII. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił o. Superior Marian Puchała OMI. Oto treśc tej homili:

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”  Mk 16,15

17 II 1826 roku papież Leon XII zatwierdził Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów M. N., zatwierdził jego Konstytucje i Reguły, zatwierdził ten styl życia w Kościele uznając jego charyzmat jako ewangeliczną drogę do świętości. To historyczne wydarzenie, to wielkie święto dla nas, ale i wielkie zobowiązanie.

   Gdy przed trzema miesiącami, na przełomie listopada i grudnia, jako Rada prowincjalna przybyliśmy z pielgrzymką do Aix en Province, do kolebki naszego Zgromadzenia zakonnego, by ożywić w sobie ducha oblackiego, misyjnego ducha świętego Eugeniusza de Mazenoda, już na wstępie odczuliśmy, że dom w Aix to nie jest muzeum dla Oblatów, ale jest to żywa historia naszego Zgromadzenia, że wszystko tu przemawia do nas w sposób szczególny i przypomina o naszej oblackiej tożsamości, że duch św. Eugeniusza jest tutaj obecny i ciągle żywy; w Aix en Province, w Marsylii i całej Prowansji.

   Ten symboliczny pierwszy refektarz z dwoma beczkami przykrytymi szeroką deską służącą za stół, dwa małe pomieszczenia będące sypialnią, wirydarz i kapitularz oblacki a nade wszystko Kościół Misji przyciągający ubogich. Kaplicę grobową św. Eugeniusza w Marsylii nawet w zwykły dzień nawiedzają i modlą się pielgrzymi i turyści.

   Nic dziwnego zatem, że i nowo wybrany przełożony generalny O. Luis w swoim przesłaniu do Oblatów nawiązuje do Aix, przypomina początki naszej charyzmatycznej rodziny, początki misyjnej przygody i wzywa nas do troski o naszą wspólnotę oblacką, o każdy oblacki dom ukazując Aix jako drogowskaz dla ożywienia naszego charyzmatu, by we wszystkich wspólnotach oblackich obecny był duch misyjny, duch św. Eugeniusza, człowieka z wiatru i ognia gorliwego o zbawienie dusz; bo to we wspólnotach lokalnych rozgrywa się nasza teraźniejszość i przyszłość, nasza tożsamość i misja.

   Nie lękajmy się i nie załamujmy, że jest nas coraz mniej, patrzmy szerzej, poza europejski horyzont; jak powiedział w swoim raporcie poprzedni superior generalny nigdy jeszcze w historii naszego zgromadzenia nie było tak wiele powołań; przyszłość przed nami.

   O Założyciel marzył, abyśmy byli najbardziej zjednoczoną rodziną na ziemi. W swoich listach do Oblatów podkreślał, że aby zachować tego ducha musimy być wierni Konstytucjom i Regułom, by być razem we wspólnocie, by wzajemnie się wspierać a nie dręczyć, by specjalizować się nie w wiecznym lamentowaniu i pesymizmie, by nie być prorokami zagłady, ale odkrywać piękno powołania misyjnego i czynić owocnym poprzez współpracę z Duchem Świętym. Nasze Konstytucje i Reguły są darem, który daje nam Kościół, są mapą drogową, by sprawdzić czy idziemy we właściwym kierunku.

   Przeto to czyń a będziesz żył. Amen.