i zamieszkało wśród nas.

Wszystkim, którzy je przyjęli,

dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi”.

(J 1, 12. 14)

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, ponad dwa tysiące lat temu przyszedł na ziemię i został niemalże niezauważony przez ludzi. Co za ogromny paradoks! Oto Bóg posuwa się do granic możliwości w przybliżeniu się do człowieka, a ten Go nawet nie dostrzega. Nasz Pan jednak nie rezygnuje. Pełen miłości, ufności i cierpliwości przychodzi nadal, licząc chociażby na najmniejszy gest naszego zainteresowania.

A zatem w duchu największej pokory i wiary pójdźmy do żłóbka Dzieciątka Jezus, które jako Miłość oddaje się w nasze ręce. Ono ufa, chociaż jest tak bezbronne i Jego los zależy wyłącznie od nas. Niech znajdzie miejsce w naszych sercach i zrodzi na nowo dziecięctwo Boże. Niech zbliżające się Święta będą pełne pokoju i radości ze spotkania z Panem Jezusem, naszym Zbawicielem.

Życzą

Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej ze Świętego Krzyża