Niedziela Dobrego Pasterza przypadająca na IV Niedzielę Wielkanocną, ustanowiona z woli papieża Pawła VI w 1964 roku, rozpoczyna tydzień modlitw o powołania kapłańskie, zakonne oraz misyjne w Kościele. Dziś i przez cały nadchodzący tydzień, w sposób szczególny i uprzywilejowany, modlimy się o nowe powołania w całym Kościele. Nasze prośby kierujemy do Jezusa, Dobrego Pasterza, prosząc o nowe powołania także i w naszej rodzinie zakonnej, Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

Obecnie na całym świecie posługuje 3537 Oblatów Maryi Niepokalanej, z czego 430 pochodzi z Polski. Polscy zakonnicy z naszego zgromadzenia obecni są i posługują w 58 placówkach zagranicznych oraz 21 domach zakonnych w naszym kraju.

Przeżywając niedzielę Dobrego Pasterza, zwaną powołaniową, gościliśmy w naszym klasztorze i w Sanktuarium diakona Dawida Stefaniszyna OMI, kleryka z Wyższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej z Obry, który przez całą niedzielę posługiwał razem z nami pośród pielgrzymów. Podczas Eucharystii sprawowanych w świętokrzyskiej Bazylice przez ojców z tutejszego klasztoru głosił słowo Boże.

Dzieląc się Bożym słowem, diakon Dawid wspomniał: - Kiedy stykamy się z tematem powołania do życia zakonnego czy kapłaństwa to wchodzimy w rzeczywistość gdzie albo oprzemy się na kilku banałach, na jakiejś generalizacji, jakimś stereotypie, albo będziemy milczeć. Bardziej właściwa jest ta druga opcja... - mówił kaznodzieja.

- Powołanie jest tajemnicą, czyli czymś co nas przerasta, bo nie wynika z mojego ludzkiego "bo ja chcę" ale z Bożego "Ja was wybrałem". Inicjatywa w kwestii powołania zawsze leży po stronie Tego, kto powołuje, a nie tego, który jest powoływany. Zobaczmy, że ma to też przełożenie na życie świeckie. Który piłkarz sam siebie powołuje do reprezentacji? Czy jest taki rezerwista w wojsku, który sam siebie powołuje do mobilizacji? Nie ma takich osób. Każda z takich osób czeka na wezwanie kogoś, kto stoi od niej wyżej. I tak też jest w życiu duchowym.

Rozeznawanie powołania do życia kapłańskiego czy zakonnego to proces, który nie rozpoczyna się w murach seminarium duchownego. Etapem poprzedzającym formację w seminarium jest czas rozeznawania powołania w nowicjacie. W naszej prowincji domem nowicjatu od wielu lat jest Święty Krzyż. Jak podkreślił kaznodzieja: - Kandydat na oblata, zanim trafi do seminarium, przeżywa swój nowicjat na Świętym Krzyżu. Każdy młody człowiek, który odkrywa swoje powołanie jest konkretną osobą, niepowtarzalnym indywiduum, z niepowtarzalną historią życia, osobowością i ze swoim wyobrażeniem życia klasztornego, które trzeba skonfrontować z tym, jak wygląda rzeczywistość życia zakonnego i kapłańskiego.

Dalej mówił kaznodzieja: Wiemy, że kandydaci do seminarium w Obrze przychodzą z nowicjatu na Świętym Krzyżu. A skąd biorą się nowicjusze... i właśnie, w tym momencie, wchodzimy w przestrzeń tajemnicy, która - jak zauważył diakon Dawid - codziennie dzieje się w rodzinach, w domach. Właśnie w rodzinach, to tam Bóg, w sobie tylko wiadomy sposób powołuje młodego człowieka. Każdy z nas oblatów wzrastał w konkretnej miejscowości, rodzinie i środowisku. Kiedy spotykam kogoś, kto zaczyna wylewać łzy nad tym, "jak teraz jest mało powołań, jak to kiedyś było więcej" - to pytam się takiego człowieka o jego rodzinę... Bo to nie jest tak, że Bóg nie powołuje, że zasnął, że przegapił temat nowych powołań. To powołanych mniej jest mniej... bo mniej jest rodzin, w których uczy się młodego człowieka, jak usłyszeć i rozpoznać głos Pana Boga i jak na ten głos odpowiedzieć. Rodzina jest kluczem do tematu powołań..., bo ona jest ich źródłem - zauważył kaznodzieja.

Pamiętajmy w tym tygodniu w swoich modlitwach, w swoich pacierzach o tym, aby prosić Boga, by posłał robotników do głoszenia Ewangelii Jezusa Chrystusa. Prośmy też, aby młodzi ludzie mieli dobre warunki do tego, by uczyć się słuchać Boga i odpowiedzieć z odwagą na powołanie.

Dziękujemy diakonowi Dawidowi, za wspólną modlitwę, posługę w sanktuarium i za wygłoszone pośród nas słowo Boże.

(mt / zdj. jr)