O godzinie 16⁰⁰ w bazylice na Świętym Krzyżu rozpoczęły się modlitwy w intencji śp. o. Kazimierza Bielaka OMI, którego Pan Bóg powołał do wieczności z naszej świętokrzyskiej wspólnoty zakonnej. Modlitwę różańcową w intencji zmarłego współbrata poprowadzili o. Krzysztof Czepirski OMI i br. Sławomir Przywecki OMI.

Na modlitwie różańcowej i Eucharystii zgromadziło się w bazylice wiele osób, które znały śp. o. Kazimierza OMI: znajomi, przyjaciele, mieszkańcy Huty Starej, Huty Podłysica, Huty Nowej, parafianie z Nowej Słupi i mieszkańcy okolicznych miejscowości. Byli obecni także kapłani z okolicznych parafii na czele z ks. Krzysztofem Koziełem – dziekan dekanatu świętokrzyskiego i ks. Andrzejem Górnikiem CMSA – proboszczem parafii w Nowej Słupi. W Mszy świętej udział wziął również br. Rafał Dąbkowski OMI. Na Eucharystii i modlitwie różańcowej obecna była także najbliższa rodzina śp. o. Kazimierza Bielaka OMI.

Tuż przed godziną 16³⁰ trumna z ciałem o. Kazimierza została wprowadzona do bazyliki świętokrzyskiej i ustawiona przy ołtarzu, na którym o. Kazimierz OMI przez wiele lat sprawował Eucharystię.

O godz. 16³⁰ rozpoczęła się Msza święta żałoba, której przewodniczył o. Krzysztof Czepirski OMI a homilię wygłosił o. Krzysztof Jamrozy OMI.

Na wstępie do Eucharystii o. Krzysztof Czepirski OMI – rektor bazyliki i jednocześnie kursowy kolega o. Kazimierza OMI wspomniał: W tym Domu Bożym, w którym ponad 13 lat służyłeś jako kapłan: Witamy cię ojcze Kazimierzu! W grafiku nawet dziś masz dyżur – właśnie o tej porze – by witać tych, którzy przychodzą do świętych Relikwii. Witamy cię w tym domu, w naszym zakonnym, z którego zbyt szybko i nagle wyszedłeś. Ufamy, że tam dokąd docierasz, może jesteś już, spotkałeś tych wszystkich, którzy w Domu Ojca na ciebie czekali: i swoich rodziców, bliskich, oblatów i świętego Ojca Założyciela, który zapewnia nas, że ci nasi bracia, którzy wyprzedzają nas w śmierci są dla nas umocnieniem na ziemi. Liczymy na tę twoją pomoc i obecność. Jak potrafimy najgorliwiej chcemy się teraz modlić, aby Pan wprowadził cię do domu Ojca – mówił o. Krzysztof OMI.

W homilii, którą wygłosił o. Krzysztof Jamrozy OMI – mistrz nowicjatu, kaznodzieja wspomniał: Przychodzi nam opłakiwać śmierć naszego współbrata, ojca Kazimierza Bielaka, śmierć nagłą i zupełnie niespodziewaną, bo przecież jeszcze kilka dni temu, w świętokrzyskiej bazylice, sprawowaliśmy razem Mszę ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Czy widząc ojca Kazimierza w poniedziałek wieczorem, gdy wracał do pokoju po odprawionej Eucharystii, mogłem przypuszczać, że widzę go po raz ostatni? Czy komukolwiek mogło przyjść do głowy, że Ciało Chrystusa, które wówczas ze czcią trzymał w dłoniach i które spożył, było mu wiatykiem?

Kaznodzieja przypomniał, że ostatni czas obfitował w nagłe odejścia misjonarzy z naszej polskiej prowincji, honorowej oblatki, czy rodziców naszych współbraci. Śmierć o. Kazimierza OMI włączyła się w ten orszak zmierzających do ojczyzny niebieskiej.

Święty Krzyż stał się treścią życia ojca Kazimierza. Z prawdziwą pasją oprowadzał po tym najstarszym polskim sanktuarium i grupy pielgrzymkowe i turystów i młodzież szkolną. Wszystkim przybliżał historię i tego świętego miejsca i relikwii Chrystusowego Krzyża. Każdą grupę prowadził pod Krzyż do kaplicy Oleśnickich, zachęcając do adoracji świętych Relikwii, animując modlitwę, błogosławiąc. Ilu ludzi z ręki ojca Kazimierza otrzymało błogosławieństwo Relikwiami Drzewa Krzyża Świętego w ciągu tych trzynastu lat jego posługi? Dziesiątki tysięcy, czy setki tysięcy? – pytał o. Jamrozy OMI.

Podczas kazania wspominano zmarłego, jako pobożnego i uczynnego współbrata, który zawsze wykazywał się dyspozycyjnością w posłudze duszpasterskiej.

Zapamiętamy cię ojcze Kazimierzu, jako dobrego oblata, jako dobrego współbrata – z natury pogodnego, towarzyskiego, niekonfliktowego, który niemal zawsze towarzyszył wspólnocie nowicjackiej w codziennym rytmie modlitwy – kontynuował kaznodzieja – Już nie będziemy toczyć z tobą nieco prowokacyjnych dyskusji: jeleń był to, czy dzik? Zapytasz u samego źródła – u świętego Emeryka. Będzie nam ciebie brakowało – mówił kaznodzieja, nawiązując do legendy o św. Emeryku i wyborze miejsca, w którym spoczęły Relikwie Drzewa Krzyża Świętego.

Po zakończonej Eucharystii głos zabrał serdeczny przyjaciel śp. o. Kazimierza Bielaka OMI, Pan Marek Wojewodzic, i jednocześnie przewodnik klasztorny. Wspominał w słowach pełnych wzruszenia o tym, jak wiele nauczył się od o. Kazimierza OMI. Dzieląc się swoim słowem o zmarłym, odczytał krótkie wspomnienia o śp. o. Kazimierzu OMI.

Tuż przed błogosławieństwem zabrał głos również proboszcz parafii w Nowej Słupi, ks. Andrzej Górnik CMSA, mówił m.in. ... ojcze Kazimierzu nie było nam dane znać się bardzo długo, ale zapamiętałem cię i pozostaniesz w mojej pamięci jako kapłan zawsze uśmiechnięty, zawsze radosny, zawsze życzliwy i szczery. Pragnę w imieniu swoim własnym i całej naszej wspólnoty parafialnej Nowa Słupia pożegnać cię bardzo serdecznie. Gdyby ci było dane stanąć tu między nami, to patrząc na nas tak licznie tu zgromadzonych, z twoim radosnym uśmiechem mógłbyś powiedzieć do nas: "co mnie spotkało i was nie minie. Ja jestem już w domu a wy wszyscy tylko tu tylko na gościnie...".

Po udzieleniu wszystkim zebranym na modlitwie błogosławieństwa Relikwiami Drzewa Krzyża Świętego, trumna z ciałem o. Kazimierza Bielaka OMI została wyprowadzona ze świętokrzyskiej bazyliki i przewieziona do Lublińca, gdzie w dniu jutrzejszym obędą się uroczystości pogrzebowe.

(mt, pg / zdj. kj, oa)