LITURGIA ŻAŁOBNA
NA ŚWIĘTYM KRZYŻU
 

Na Świętym Krzyżu o godzinie 10³⁰ modlitwą różańcową rozpoczęły się uroczystości żałobne śp. Alfredy Zawieruchy-Rubak - honorowej oblatki oraz jej mamy śp. Heleny Zawieruchy - przyjaciółki misji oblackich.

Wspólnota zakonna Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej wraz z nowicjuszami, Panem Mirosławem Rubakiem - honorowym oblatem i mężem śp. Alfredy, a także zgromadzonymi wiernymi modlili się o dar zbawienia w niebie dla zmarłych. Modlitwę różańcową poprowadził o. Krzysztof Czepirski OMI, rektor bazyliki na Świętym Krzyżu. Modlitwa, która płynęła do Boga za wstawiennictwem Maryi Niepokalanej była jednocześnie wyrazem dziękczynienia za dar powołania śp. Alfredy i Heleny.

Bazylika na Świętym Krzyżu dla śp. Alfredy i jej mamy śp. Heleny była zawsze domem modlitwy. Wraz ze swoim mężem Mirosławem, który posługuje na Świętym Krzyżu jako organista, przyjeżdżali do sanktuarium, aby brać udział w liturgii. To był piękny i budujący widok, kiedy na wspólną modlitwę, przyjeżdżając razem, wchodzili do sanktuarium wspólnie trzymając się za ręce. W pamięci serca żywo tkwi jeszcze obraz dwóch osób, córki i mamy, które wspólnie, wraz z bliskimi przyjaciółmi, zasiadały w stallach, w prezbiterium bazyliki, aby się modlić. Miejsce śp. Alfredy i śp. Heleny znajdowało się tuż przy wejściu do zakrystii. Swoim śpiewem i modlitwą towarzyszyły Panu Mirosławowi, który zasiadał w tym czasie przy świętokrzyskich organach. W ich modlitwie pomagał im zawsze śpiewnik, modlitewnik czy różaniec. Podczas liturgii Wielkiego Tygodnia w stallach zasiadali we troje: śp. Alfreda, śp. Helena i Pan Mirosław. Zawsze pełni radości, otwartości z wielką dozą pokory wobec Eucharystii. Nie da się zapomnieć ich twarzy podczas przygotowania do Mszy świętej. Szepczące usta, z których płynęła modlitwa i oczy wpatrzone w obraz Jezusa Miłosiernego. Wspólne uczestnictwo w Eucharystii i nabożeństwach było pięknym świadectwem ich wiary w Boga, który daje życie.

Dziś dziękujemy Bogu za ich życie i świadectwo wiary. Nie da się słowami objąć cudu ich życia. Prosimy miłosiernego Boga, aby przyjął je do siebie, do nieba, do domu, o którym tyle mówił nam Jezus, gdy chodził po ziemi.

Wiemy, że wskutek ludzkiej skłonności do złego wszyscy popełniamy grzechy. Przed Najświętszym Bogiem nikt nie jest bez winy. Dlatego po zakończonej modlitwie różańcowej sprawowaliśmy Eucharystię, która była ofiarą za nasze zmarłe Siostry: Alfredę i Helenę. Ofiara Eucharystii jest najpiękniejszą modlitwą wyrażającą zadośćuczynienie za ich grzech i słabości. Prosiliśmy Boga, aby je oczyścił od wszelkiej winy i dopuścił do społeczności Świętych.

Eucharystii przewodniczył o. Sławomir Dworek OMI, wikariusz prowincjalny, reprezentując tym samym o. Prowincjała Pawła Zająca OMI. Jemu przyszło w udziale głosić słowo Boże. Eucharystię w intencji śp. Alfredy i Heleny sprawowali także domownicy świętokrzyskiego klasztoru oraz przybyli kapłani, a pośród nich o. Zygfryd Wiecha OMI. Do modlitwy wraz z obecnym Panem Mirosławem, mężem zmarłej śp. Alfredy, włączyli się też przyjaciele i znajomi.

Pod koniec sprawowanej liturgii o. Krzysztof Czepirski OMI, rektor bazyliki, w kilku słowach podziękował wszystkim uczestnikom liturgii za udział w modlitwie, za przyjętą Komunię Świętą. Wyraził też słowa współczucia kierując je w stronę Pana Mirosława, honorowego oblata. Ojciec Krzysztof zapewnił, że nasza oblacka postawa w Zgromadzeniu zobowiązuje nas oblatów do tego, abyśmy otoczyli go opieką tworząc wspólnotę. 

Tuż przed udzieleniem błogosławieństwa Relikwiami Drzewa Krzyża Świętego został odczytany list, który nadesłał o. Prowincjał Paweł Zając OMI

Podczas liturgii naszej modlitwie towarzyszyła oprawa muzyczna przy dźwiękach organów i skrzypiec, którą przygotowali nasi nowicjusze: Mateusz i Jakub.

Po zakończonej Eucharystii ciała zmarłych śp. Alfredy i Heleny zostały przewiezione do Bielin, gdzie w kościele parafilanym pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, o godzinie 14⁰⁰ rozpoczęła się Msza święta pogrzebowa.

Jak wspomniał o. Marian Puchała OMI, superior klasztoru na Świętym Krzyżu, w wywiadzie udzielonym dla Radia Kielce: Alfreda Zawierucha-Rubak  była lekarzem rodzinnym zgromadzenia. Troszczyła się o nas, opiekowała zakonnikami. Także z wieloma innymi oblatami z polskiej prowincji miała dobre kontakty. Nawiedzaliśmy także jej mamę, która miała już swoje lata i tak opatrzność spowodowała, że i mama i pani Fredzia, niemal w tym samym czasie odeszły do Pana. Składam serdeczne wyrazy współczucia naszemu organiście, panu Mirosławowi.

UROCZYSTOŚCI POGRZEBOWE W BIELINACH

Mszy świętej pogrzebowej w kościele parafialnym w Bielinach przewodniczył o. Dariusz Malajka OMI, były rektor bazyliki na Świętym Krzyżu, a słowo Boże wygłosił o. Zygfryd Wiecha OMI, który w świętokrzyskim komunitecie pełnił posługę ekonoma i superiora.

Dzieląc się słowem Bożym kaznodzieja mówił: Dobry Boże, co powiedzieć? Że jesteś dobry – nie wątpimy, ale mamy wiele trudnych pytań i też nie wiemy, czy stawiamy je Tobie, czy sami szukamy na nie odpowiedzi…  Dobry Boże, bez Twojego światła, każde szukanie odpowiedzi, będzie chodzeniem po omacku, w ciemnościach, w których panuje ból, a nawet rozpacz... Dobry Boże, oddajemy Ci dwa klejnoty. Na ołtarzu Twojego wielkiego miłosierdzia składamy dwie perły ziemi świętokrzyskiej. Ich piękno i blask szlifowane były u stóp relikwii Drzewa Krzyża Świętego... Kaznodzieja przypomniał niezwykłą pobożność śp. Heleny i Alfredy, którą przepojone było życie codzienne małżeństwa honorowych oblatów. Wierność codziennej modlitwie, umiłowanie modlitwy różańcowej, koronki do Bożego Miłosierdzia, czerpanie siły z codziennej Eucharystii oraz umiłowanie Zgromadzenia misjonarzy oblatów, w którym śp. Alfreda była honorową oblatką, a jej matka przyjaciółką misji oblackich. Jako oblaci, czujemy się wyróżnieni, mając taką siostrę i takiego brata – mówił kaznodzieja – a przez nich również wspaniałą mamę w osobie pani Heleny.

Po Mszy ciała zmarłych śp. Alfredy i Heleny zostały odprowadzone na parafialny cmentarz na miejsce doczesnego spoczynku i oczekiwania na zmartwychwstanie.

(mt / pg)