Sobotni, przedostatni dzień odpustu ku czci Podwyższenia Krzyża Świętego, gromadził dziś na sanktuaryjnym wzgórzu pielgrzymów indywidualnych. Przez cały dzień przy Relikwiach Drzewa Krzyża Świętego modliło się wielu pielgrzymów. Podczas Mszy świętej o godz. 12.00 bazylika wypełniła się pątnikami w znacznej części. W Eucharystii, której przewodniczył o. Jacek Leśniarek OMI - duszpasterz pielgrzymów - udział wzięli pątnicy z Paradyża, Parszowa, Gorzyc Tarnobrzeskich, a także pielgrzymi z Baćkowic na czele naszym wicedziekanem, ks. kan. Jerzym Kubikiem.

Na początku Eucharystii, o. Jacek Leśniarek OMI witając pielgrzymów przypomniał czym są Relikwie Drzewa Krzyża Świętego, mówił: Tu na tym wzgórzu, od stuleci czcimy Relikwie Krzyża Jezusowego, to znak naszego ocalenia, zbawienia, łaski i błogosławieństwa. Ten Krzyż nas gromadzi. Na Krzyżu Jezus pojednał nas z Bogiem Ojcem, pojednał nas z nami i uczynił nas dziećmi Boga. Dziś zatrzymujemy się przy Krzyżu... aby być Bogu wdzięcznym za wszystko co nam daje - a daje bardzo wiele - daje siebie samego.

Tak jak każdego dnia w tym czasie odpustowym, służbę przy ołtarzu w uroczystej asyście podjęli nasi nowicjusze, klerycy z Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze oraz diakoni. Dziś włączyli się w nią również i ministranci, którzy przyjechali wraz z pątnikami. Podczas całej liturgii, do adoracji przy ołtarzu Eucharystii, wystawione były Relikwie Drzewa Krzyża Świętego w uroczystym relikwiarzu - karawace - obleczonym w najstarszą monstrancję w kształcie słońca, która została ufundowana dla świętokrzyskiego opactwa przez opata Radoszewskiego w 1623 r.

Podczas homilii, gdy rozważaliśmy słowo Boże w kontekście tematu dnia odpustowego: "Krzyż drogowskazem na ścieżkach życia", usłyszeliśmy takie słowa: ...to nie szczęście czyni nas wdzięcznymi, ale wdzięczność szczęśliwymi - mówił kaznodzieja, o. Jacek Leśniarek OMI. Wdzięczność, która winna się rodzić w naszych sercach za dary i łaski, jakie płyną z otwartych ran Zbawiciela, jest niewątpliwie darem Ducha Świętego. Wiemy przecież jaka jest cena naszego zbawienia. W nawiązaniu do słów Księgi Proroka Zachariasza, które zapowiadają cierpienie Jezusa, kaznodzieja wspomniał, że Krzyż Jezusa, tu w sanktuarium, nie zawsze jest otaczany modlitwą wdzięczności, mówił" ... A gdy ktoś zapyta : Cóż to za rany masz na ciele. Wówczas odpowie: "tak mnie pobito w domu moich najmilszych". Krzyż Jezusa, tu w tym sanktuarium może powiedzieć: "tu w moim domu, na mojej górze, w moich górach, w mojej puszczy" nie doznaje należnej czci i wdzięczności: "...tak mnie pobito w domu moich najmilszych". Ale my, Siostry i Bracia, nie możemy się tym gorszyć - mówił kaznodzieja. Nawiązując do filmu, który został nakręcony kilka lat temu o zakonie Kartuzów, zatytułowanym "Wielka cisza", o. Jacek OMI zaprosił nas do modlitwy w ciszy, do modlitwy wdzięczności, która prowadzi do szczęścia, do spotkania z Bogiem, do odkrycia Boga na ścieżkach naszego życia. Bazylika na kilka minut wypełniła się wielką ciszą.

(mt / fot. OMI Święty Krzyż)