W świętokrzyskiej bazylice mniejszej na Świętym Krzyżu ceremonie Wigilii Paschalnej rozpoczęły się o godz. 19.00. Głównym celebransem był o. Dariusz, rektor bazyliki mniejszej a koncelebrowali wszyscy ojcowie ze świętokrzyskiego komunitetu.

Liturgia Wigilii Paschalnej, jest czuwaniem w oczekiwaniu na zmartwychwstanie Chrystusa. Jej przebieg wyznaczają trzy symbole: ogień, woda i chleb. W codziennym życiu te materialne elementy odgrywają istotną rolę. Światło, jakie daje płomień świecy, pozwala zobaczyć otaczającą nas rzeczywistość. Woda, obmywając – oczyszcza, a chleb jako pokarm pozwala żyć i daje siły witalne;

Podczas liturgii słowa Bożego, rozważaliśmy wszystkie wyznaczone teksty ze Starego i Nowego Testamentu, opisujące najważniejsze wydarzenia w historii zbawienia. Po każdym czytaniu następował psalm, a następnie w postawie stojącej zanosiliśmy wraz z głównym celebransem do Boga nasze pokorne modlitwy.

Przejście od wydarzeń ze Starego Testamentu do Nowego Testamentu wyraziliśmy uroczystym śpiewem hymnu Chwała na wysokości Bogu, podczas którego biły wszystkie dzwony.

Po odczytanej Ewangelii o. Dariusz wygłosił homilię, w której nawiązał do sytuacji pandemii koronawirusa i wskazał, że słowo Boże, które wybrzmiało podczas liturgii słowa jest swoistym pocieszeniem i darem nadziei na trudny czas kwarantanny, kiedy w sercach dominuje uczucie smutku, żalu i rozgoryczenia:

- Chciałbym, aby w tą Świętą Noc ze świętokrzyskiego sanktuarium popłynęło do naszych serc wielkie orędzie nadziei płynące od Zmartwychwstałego Jezusa! Szczególnie do tych, którzy podczas panującej epidemii koronawirusa stracili nadzieję, bo przyszło się zmagać z chorobą, ktoś bliski umarł, do tych, którzy utracili pracę, boją się o swoją przyszłość, do tych, którzy mają jeszcze wiele innych zmartwień. Właśnie do Was, do nas wszystkich woła Anioł, ten sam, który po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przemówił do Marii Magdaleny i drugiej Marii, które były przy śmierci Jezusa, które niewątpliwie przeżyły swoistą traumę, które straciły też nadzieję: „Wy się nie bójcie” – mówił kaznodzieja.

Kolejną częścią Wigilii Paschalnej była liturgia chrzcielna, podczas której szczególną rolę odgrywa znak wody używanej w sakramencie chrztu. Poprzez ten sakrament zostajemy włączeni w paschalne misterium Chrystusa przechodzenia ze śmierci do życia. Chrzest rozpoczyna nasze nieustanne umieranie dla grzechu, byśmy mogli rodzić się dla Boga i życia wiecznego w jedności z Nim. Cel ten zrealizowali w swoim życiu święci. Najpierw więc prosiliśmy o ich orędownictwo Litanią do Wszystkich Świętych, którą w tym roku śpiewali wspólnie now. Michał i now. Bohdan. 

Następnie o. Dariusz, starożytną modlitwą sięgającą VI wieku, pobłogosławił wodę do sprawowania sakramentu chrztu.

Po modlitwie wszyscy odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne. W ten sposób powróciliśmy do źródeł naszej relacji z Bogiem i umocniliśmy naszą przyjaźń z Chrystusem. W tym roku w związku z epidemią nie było pokropienia wiernych.

Ostatnią częścią Wigilii Paschalnej była liturgia eucharystyczna. Eucharystia jest bowiem nieustannie uobecnianą pamiątką śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Udział w niej dopełnia dzieło Boże rozpoczęte w nas sakramentem chrztu. Zapowiada przebywanie ze Zmartwychwstałym w wieczności i już teraz daje radość z możliwości spotkania w Komunii Świętej. Liturgia Wigilii Paschalnej była transmitowana na portalu echodnia.eu, tak więc bardzo wielu wiernych łączyło się z nami duchowo, przeżywając tą liturgię w swoich kościołach domowych i pozostając w domach mogli przyjąć Komunię świętą na sposób duchowy – będąc w stanie łaski uświęcającej i mając w sobie absolutne pragnienie i gotowość przyjęcia Jezusa do swojego życia, wzbudzając w sobie intencję by Bóg w darze duchowym zstąpił i stał się duchowym pokarmem.