Kilku set wiernych z regionu świętokrzyskiego i z kraju wzięło udział w sobotni wieczór w Wigilii Paschalnej oraz w Poranek Wielkanocy w procesji rezurekcyjnej, która ze względu na warunki atmosferyczne odbyła się w krużgankach sanktuaryjnych oraz we Mszy świętej rezurekcyjnej celebrowanej w najstarszym polskim sanktuarium relikwii Drzewa Krzyża Świętego na Świętym Krzyżu w diecezji sandomierskiej.
 

Uroczystej Eucharystii przewodniczył i wygłosił homilię ojciec Zygfryd Wiecha OMI, przełożony klasztoru. Wraz z nim koncelebrowali ojcowie ze świętokrzyskiego komunitetu.
 

O. Wiecha w kazaniu  nawiązał do przeżywanego jubileuszu setnej rocznicy odzyskania niepodległości : Tak wcześnie rano, gdy jeszcze było ciemno, wyszliście ze swoich domów, aby podążać na spotkanie Chrystusa Zmartwychwstałego. Aby doświadczyć tajemnicy pustego grobu. Pan Jezus poprzez swoje życie, cierpienie i śmierć i chwalebne zmartwychwstanie dokonał zbawienia, odkupienia wszystkich ludzi. W sposób indywidualny przeżywamy te wydarzenia zbawcze. Każdy z nas na swój sposób. Każdy z nas wołany jest po imieniu. Każdy idzie z własnym doświadczeniem, życiem. Idziemy bo nie można zatrzymać się w drodze do wieczności. Ten wymiar indywidualny spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym jest najważniejszy. Chociaż cieszy nas, raduje i ubogaca wspólnota, ta którą tworzymy tutaj na Świętym Krzyżu. Wspólnota całego Kościoła, której przewodzi papież Franciszek.
 

Naszą myślą ogarniamy wydarzenia, które miały miejsce dwa tysiące lat temu: pusty grób, uczniowie idący do Emaus. Zalęknieni uczniowie zamknięci w Wieczerniku. W tę zamkniętą przestrzeń wchodzi Zmartwychwstały Pan. Wchodzi i mówi: „Pokój Wam”. To jest dar Chrystusa Zmartwychwstałego. To dar, który przemienia serca i całą rzeczywistość. Z mocą tego daru Apostołowie rozeszli się po zesłaniu Ducha Świętego. Stali się głosicielami Zmartwychwstałego Pana poprzez wieki i narody. Rozpoczął się wielki pochód. I w tym pochodzie odnajdujemy nasz polski naród. Wiele świątyń, które przygotowywały się na przeżywanie wielkanocnej radości, przygotowując i przeżywając Triduum Paschalne w swoim wystroju, dekoracji, symbolice odnosiły naszą myśl i łączyły  ją z wielkim wydarzeniem  jakie przeżywamy w tym roku – z setną rocznicą odzyskania niepodległości. Nie inaczej jest tutaj w naszym sanktuarium na Świętym Krzyżu. Przecież to najstarsze polskie sanktuarium. Przecież to tutaj budowana była cała tożsamość narodowa oparta na chrześcijańskim fundamencie, którym jest dar pokoju od Chrystusa Zmartwychwstałego. Dar  dla praojców tej ziemi, dar dla polskiej ziemi.
 

Na ile uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest obecna w jubileuszowym świętowaniu? Na ile jubileuszowe świętowanie zanurzone jest w tajemnicy Zmartwychwstania Pana Jezusa? Czy współczesne programy szklone, dzisiejsze programy radiowe i telewizyjne przypominają nam, uświadamiają i młodszym i starszym, że dzień zmartwychwstania i ta wielka tajemnica jest integralną częścią do niepodległości Polski? Kiedy upada powstanie listopadowe książę Adama Czartoryski przybywa na Święty Krzyż. Tutaj opłakuje swoją klęskę i żegna się z ojczyzną. Wraz ze swoimi żołnierzami udaje się na wieżę kościelną. Oni szablami w kamiennych murach wyryli znamienny napis „Z tej wysokości wznosimy prośby do Boga za ginącą ojczyznę”.
Opuszcza ojczyznę. Zagranicą powstaje szlachetna idea, którą nazywamy mesjanizmem narodowym. Polska miała być Mesjaszem innych narodów. Cierpieć i umrzeć dla powszechnego zbawienia. A potem zmartwychwstać w chwale. Taka idea miała pocieszać, przywracać wiarę i nadzieję. Ratować przed pesymizmem i zwątpieniem. Wielkim wieszczem i orędownikiem tej idei mesjanizmu była Adam Mickiewicz. To w trzeciej części Dziadów możemy przeczytać o tej idei. Polska jako Chrystus narodów. Polacy ukazani jako zawsze wierni ideom wolności i wiary. Ościenne narody umęczyły naród Polski. Rozbiory. Polska złożona w grobie. W tym kontekście dziejowym rodzi się nowe zgromadzenie Zmartwychwstańcy. Świecki człowiek, który doświadczył osobistego odrodzenia, zmartwychwstania ze swoich grzechów, słabości i złego życia – Bogdan Jański w Paryżu powołuje zakon by w duchu Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego nieść narodowi polskiemu otuchę na jego powszechne zmartwychwstanie. I szli zmartwychwstańcy głosząc znamienną myślą – „Służcie Bogu Polacy. Bóg zbawi Polskę. I Polska zmartwychwstanie”. Taki duch oparty na Chrystusie Zmartwychwstałym prowadził dalej naród. Wspomnieć choćby o Powstaniu Styczniowym. Wspomnieć wielkie wrześniowe odpusty w sanktuarium na Świętym Krzyżu jako wielkie manifestacje patriotyczne, narodowe. Rok 1861 i poświęcenie kopca upamiętniającego księcia Adama Czartoryskiego. Ponad 30 tysięcy ludzi z bliska i odległych zakątków ojczyzny, setki kapłanów i wielu biskupów błogosławili naród. Za udział w Powstaniu Styczniowym Święty Krzyż zostaje poniżony. Powstaje więzienie. Ono staje się niejako otwartym grobem. Umierający tutaj ludzie łączyli się z tajemnicą tego miejsca (…)
Zmartwychwstały Pan na drodze naszej niepodległości. Duch Jezusa nie pozwolił Polsce i polakom pozostać w grobie – mówił o. Wiecha OMI
    

Po Komunii świętej odśpiewaliśmy dziękczynne Te Deum. Następnie o. superior Zygfryd złożył wszystkim świąteczne życzenia.
    

Przez cały dzisiejszy świąteczny dzień, do sanktuarium przybywało wielu pielgrzymów: dzieci wraz z rodzicami, młodzież i osoby w podeszłym wieku. Gościliśmy pątników nie tylko z pobliskich miast i wiosek ale i z odległych zakątków ojczyzny i z zagranicy. Choć za oknem pogoda dżdżysta to jednak nie zniechęciła do trudu pielgrzymowania i przybycia na wspólną świąteczną modlitwę do najstarszego polskiego sanktuarium.