191. lat temu, 17 lutego, papież Leon XII na prośbę Eugeniusza de Mazenoda zatwierdził naszą zakonną regułę. Dzisiejszy dzień dla wszystkich wspólnot oblackich na świecie jest dniem wielkiej wdzięczności Panu Bogu.

W naszej świętokrzyskiej wspólnocie podczas porannej Mszy świętej celbrowanej pod przewodnictwem ojca superiora Zygfyda Wiechy OMI polecaliśmy Panu Bogu Ojca Generała i jego Radę, Prowincjała naszej Polskiej Prowincji o. Pawła Zająca OMI i jego Radę oraz wszystkich oblatów: ojców, braci, kleryków, nowicjuszy, postulantów a także siostry oblatki i honorowych oblatów oraz przyjaciół misji oblackich. Prosiliśmy o błogosławieństwo Boże dla wszystkich dzieł jakie nasza rodzina zakonna podejmuje we współczesnym świecie realizując duchowość i charyzmat św. Eugeniusza de Mazenoda zawarty w Konstytucjach i Regułach.

Homilię podczas uroczstej Mszy świętej komunitetowej wygłosił o. Krzysztof Jamrozy OMI, w której m.in. przypomniał o niezwykłych okolicznościach zatwierdzenia naszego Zgromadzenia: W 1826 r. Zgromadzenie liczyło zaledwie 15 kapłanów. Występować o zatwierdzać na prawach papieskich zgromadzenia, które działa od zaledwie 10 lat liczy zaledwie 15 członków, to czyste szaleństwo. Mało tego. W tamtych latach normalną praktyką Kongregacji ds. biskupów i zakonników było udzielenie nowo powstającym zgromadzeniom papieskiej pochwały, ale nie zatwierdzenia. Na domiar złego gdy Eugeniusz podejmował swoje starania, do Papieża dotarł list podpisany przez trzech francuskich biskupów, którzy informowali, że oblackie statuty są rzekomo niezgodne z prawami kościelnymi i państwowymi. I jeszcze jeden szczegół, który całe to przedsięwzięcie mógł pogrzebać. Prośba o zatwierdzenie Zgromadzenia mówi o Misjonarzach Oblatach Świętego Karola, gdyż taką nazwą posługiwano się od 1825 r. Dopiero podczas pierwszej audiencji u papieża 20 grudnia Eugeniusz zapytał, czy Ojciec Święty zgodzi się by Stowarzyszenie uprzednio nazwane Oblatami Świętego Karola nazwane zostało Oblatami Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi. Czy papież mógł zatwierdzić Zgromadzenie, którego nazwa została przed chwilą zmieniona? To się nie mogło udać. A jednak się udało. Konstytucje i Reguły Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej zostały zatwierdzone, a wraz z nimi na prawach papieskich zatwierdzone zostało Zgromadzenie stając się częścią Kościoła powszechnego. Najwyraźniej Pan Bóg bardzo chciał oblatów. I widział wielkie dobro jakie w Kościele dokonają zakonnicy stawiający po swoim nazwisku trzy litery: OMI.

Przywołując treść konstytucji 163 zakończył homilię słowami: Za chwilę my oblaci będziemy odnawiać nasze zakonne zobowiązanie. W dniu naszego święta pragnę życzyć i sobie i moim współbraciom i wam, kochani nowicjusze i postulanci, aby pragnienie świętości ożywiało naszą codzienność. Bo tylko wtedy będziemy Panu Bogu potrzebni, i Panu Bogu przydatni.

Po homilii zgromadzeni w kaplicy domowej ojcowie i bracia zakonni odnowili swoją wieczystą oblację. Natomiast przed błogosławieństwem ojciec superior domówił akt zawierzenia zgromadzenia Maryi Niepokalanej.

Także i podczas popołudniowego nabożeństwa modliliśmy się za naszą wspólnotę oblacką na Świętym Krzyżu oraz naszych współbraci rozsianych po całym świecie zawierzając każdego oblata orędownictu naszej Niepokalanej Patronki.